دیدگاه های ضد و نقیض درمورد افغانستان پسا جنگ درون رده های طالبان

سرویس بین الملل – فرماندهان و نیروهای طالبان اکنون از صلح صحبت نمی‌کنند،

بلکه حرف از سرنگونی دولت افغانستان در کابل و پیروزی نظامی بر نیروهای آمریکایی در این کشور در میان است.

به نوشته روزنامه واشنگتن پست، در جریان مذاکرات دوحه و کابل، رهبران طالبان لحن آشتی جویانه ای داشتند. آن ها گفتند مسائل حقوق بشری، دموکراسی و تقسیم قدرت قابل بحث است و در روند مذاکرات با دولت افغانستان روی آن ها کار می شود.

اما اینجا، در یکی از مناطق تحت کنترل همیشگی این شبه نظامیان در شرق افغانستان، فرماندهان و نیروهای طالبان از صلح صحبت نمی کنند بلکه حرف از سرنگونی دولت افغانستان در کابل است. آن ها از “پیروزی نظامی” بر نیروهای آمریکایی در این کشور حرف می زنند.

دیدگاه های ضد و نقیض درباره افغانستان پسا جنگ درون رده های طالبان، وظیفه دشواری را که رهبران این گروه با آن مواجه هستند، فاش می کند؛ آن هم در شرایطی که آن ها در تلاش برای جلب حمایت درباره توافقی با دولت کابل پیش از مذاکرات رسمی هستند. بسیاری نگرانند که حتی با وجود عقد توافق صلح، یک طالبان تکه تکه می تواند افغانستان را به دوره خشونت همیشگی بازگرداند.

تشخیص اینکه دیدگاه این شبه نظامیان طالبان در دیگر نقاط تحت کنترل طالبان در افغانستان چه بازتابی دارد، دشوار است چرا که دسترسی به آن مناطق به شدت محدود شده است. خبرنگاران واشنگتن پست اوایل همین ماه به ولسوالی مره وره در شرق افغانستان که در کنترل طالبان بود، با اجازه همین گروه وارد شدند. شبه نظامیان طالبان این روزنامه نگاران را به این منطقه اسکورت کردند و آن ها با غیرنظامیان مصاحبه کرده و از یک مدرسه و یک کلینیک بازدید کردند.

در جریان این سفر، شبه نظامیان طالبان و حامیان آن ها بر اهمیت ادامه مبارزه علیه دولت افغانستان برای گرفتن کنترل کل این کشور تاکید کردند. اما حتی در ولسوالی کوچکی مثل مره وره که بیش از ۹ سال است تحت کنترل طالبان قرار دارد، این گروه عملکرد مناسبی در مدیریت آنجا نداشته است.  

مره وره در ولایت کنر مابین شهرک تحت کنترل دولت موسوم به اسدآباد و مرز پاکستان واقع است. خدمات آموزشی و درمانی در مره وره ساخته دست دولت افغانستان است، با وجود اینکه خارج از کنترل دولت کابل است. شبه نظامیان طالبان در آنجا شعار “مرگ بر برده های آمریکایی” که اشاره ای به دولت افغانستان است و “مرگ بر اشرف غنی” سر می دهند.

در شرایطی که ایالات متحده از تعداد نیروهایش می کاهد، این شبه نظامیان می گویند گرفتن کنترل کامل این کشور فقط مساله زمان است. یکی از فرماندهان این منطقه امضای توافق صلح در فوریه را به عنوان تحقق “رویای شکست کافران” توصیف می کند

مطلب مرتبط

آمریکا مثل ایران در افغانستان رژیم می‌خواهد

امریکا رژیمی مشابه به ایران درکابل می خواهد

برخی نکات عمدۀ سخنان انجنیررحمت الله نبیل با شبکه شمشاد به تاریخ اول ماه سرطان

ما مخالف صلح نیستیم؛ اما همسایه های افغانستان درصدد پایان دادن جنگ به نفع خود شان هستند. صاحب پروژه جاری صلح، افغانستان نیست و تا این دم آن چه به دست آمده، پیمان بین امریکا و پاکستان است. هدایت کردن فرآیند صلح به سود افغانستان مستلزم درایت رهبران سیاسی دو طرف ( دولت و طالبان) مرتبط است. من بالای امریکا درین رابطه مظنون هستم؛ زیرا آن ها جریان را به نفع خود شان تا رسیدن انتخابات ماه نوامبر هدایت می کنند.  پاکستان به نوبه خود درصدد تطبیق اهداف خودش است.  امریکا و پاکستان هرگز خواستار همکاری مشترک قوای طالبان و قوای دولت افغانستان نیستند. ادغام این دو قوه برای آن ها غیرقابل قبول است. 
بدنه های مختلف طالبان از جمله گروه ذاکر قیوم، گروه صدر ابراهیم، گروه ملا دادالله، یک بخشی از شبکۀ حقانی و محاذ فدایان و یک تعداد طالبان دیگر که به شبکه های دیگر وابسته اند، همه با هم در ارتباط اند و آن ها قرار است زیر یک چتر واحد ( داعش) فعالیت های شان را آغاز کنند. پس ما وارد یک مرحله جدید جنگ  خواهیم شد. من فکر می کنم که پاکستان سعی دارد درمباحث جاری، نظام و قانون اساسی افغانستان را زیر سوال برده و درعوض، ماشین جنگی طالبان را دست نا خورده فعال نگهدارد. ذهنیت پخش می کنند که مذاکرات بی نتیجه بوده و باید از راه جنگ قدرت را انحصار کنیم. مساله بعدی، ملایعقوب است که اکثراً در خارج از افغانستان به سر می برد؛ اما به حیث نماینده نسل جوان طالب، نظریاتش با دیگر رهبران طالب متفاوت است. دردفتر قطر تغییراتی به وجود آمده و همزمان تعیین رهبر جدید برای داعش برای نخستین بار از عراق و سوریه صورت می گیرد. نیروهای لشکر طیبه و جیش محمد به نام های مختلف وارد قلمرو افغانستان شده و هم اکنون شمار تروریست های خارجی در بدخشان وتخار درحال افزایش است.  در دفتر قطر واقعاً سه گروه وجود دارد، شبکۀ حقانی، گروه ملا یعقوب و شورای کویته یا گروه ملا هیبت الله. رحمت الله نبیل افزود: بحث رهایی زندانیان طالب را امریکایی های انجام داده اند و حتی طوریکه اسناد توافقنامه را مشاهده کردیم روی نوعیت نظام نیز توسط امریکا بحث صورت گرفته است. این همه موضوعاتِ اند که ما باید در مورد آن منحیث مالکین واقعی این سرزمین از امریکا بپرسیم و طالب نیز باید به این خوشبین نباشند که گویا آنها با امریکایی ها در نتیجه توافقنامه به یک هدف رسیده اند. 
اکنون که امریکایی ها بیرون میشوند، با پاکستان و ایران چه خواهیم کرد؟ از منطقه کدام تضمین ها اخذ نماییم؟ چه تضمین های وجود دارد که از یک سو داعش و از سوی دیگر فاطمیون و از سوی شمال طالب های روسی بوجود نه آیند؟ و یا چه تضمینی وجود دارد که این موضوع بنام داعش گسترش نخواهد یافت و شمال جنوب را تسخیر نخواهد کرد؟ امریکایی ها میخواهند تا یک سیستم مشابه به ایران در افغانستان حاکم باشد. طوریکه طالب حاکم بوده و در اکثریت موضوعات دخیل باشند و متأسفانه بحث را دوباره به سوی مسائل قومی می کشانند، مثلاً فلان قوم چند فیصد و دیگری چند فیصد است، دقیق همان اشتباه که در کانفرانس بُن صورت گرفت

کزارش نامه افغا نستان. 

.