نمایش انتخابات مسخره آمیزدرتحت سایهٔ آمریکا و ناتو در افغانستان

عارف عرفان

نمایش انتخابات مسخره آمیزدرتحت

سایهٔ آمریکا و ناتو در افغانستان

دموکراسی نمایشی وصادراتی آمریکا وناتو در افغانستان آخرین دوران رسوای وزوال خود را می پیماید.ایالات متحده آمریکاطی دوران ۱۷سال تلاش نمود تا بانمایشنامه “دموکراسی”مسخره آمیز وانتخابات”تقلبی”وجعلی در افغانستان،دست آوردهای فریبنده ومیانتهی خویش را تحت نام استقرار دموکراسی ومبارزه باتروریسم ،برخ جهانیان کشانیده،برطرزاستعمارنو وشکست اش در مبارزه با تروریسم درافغانستان پرده افشانده وبرنظام تحت الحمایه خویش درکابل مشروعیت بخشد.
اما درواقع غرب وناتوبااین خیمه شب بازیهای زیانبار وفریبکارانه،نطفه های دموکراسی را در سرزمین افغانستان محو نموده ،آنرابدنام وبراعتبار آن لطمه وارد نمودند.در مقابل ،نهال تروریسم وافراطیت را در کشور آبیاری کرده وبیش ازنیمی از پیکر جامعه را تحت سایه تاریک آن قرار داده وافغانستان رابه مسلخگاه انسانی درآوردند.
بدیهی است که کشور گشایان استعمارگر هرگز نمیخواهند تا مقدرات نظام سیاسی شانرا روی کف دست مردمان غیرخودی بگذارند.
بایددرپرتو آموزه های بزرگ در معبرگاه طولانی مدت آزمون زمان وتجارب عظیم،به این خوشباوری پایان بخشید واز صیقل کاری نظام استعمار زده پرهیز کرد.
پرواضح است که ارتجاع سیاه واسلام گرایان افراطی بخشی از نیروی پیاده نظام استعمار اند،اما چپ ها، چپ نماها وچپ گرایان نباید با برافراشتن” درفش نیرنگی”وگزینش شعار های فریبنده و همیاری باکاروان استعمار، برحقیت سرزمین اشغالی وسازوکارهای استعمار گران وحواریون انها خاک افشانده ومسیر مبارزات آزادی‌خواهی وداد خواهی را مکدر سازند.
یکی ازگزیده های گمراه کننده وسرگرم کننده برای خاموش ساختن صدای آزادی خواهی در افغانستان،انتخابات است،حال برپایه حقایق موجود وداوری های ریالستیک ببینیم که این سناریو اخیرا در افغانستان چگونه براه افتید؟؟
انتخابات پارلمانی سال روان،با سطح تقلب گسترده و آشکار ،جعل ،عوامفریبی وخرید وفروش انسانها،انارشیسم،بی مدیریتی ونقض طرزالعمل های نافذه،یکی ازمضحک ترین انتخابات در تاریخ بودو بیگمان کمترین کاندیدای انگشت شمار موفق خواهند شد تااز دل اراده مردم ورای شفاف و منصفانه به میدان ظفر قدم رنجه فرمایند.
در نتیجه درین شهرپرغوغا،کماکان این کمسیون های غیر آزاد ،وابسته وفرمانبردار است که برطبق فرمان تاجداران و یا بر روی سکه های دالر،اکثرآفاتحین این معرکه را به میدان می‌کشند.
انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۸ در افغانستان هرچند در غیاب ناظرین بین المللی ودر تحت مهندسین ومشاورین آمریکای در خلوتگاه های تاریک سازماندهی شد اما کمره های ناظرین ورسانه های جهانی بطور مستدام از آن تصویر برداری نمودند.
درین میان وبگاه گلوبال ریسرچ ،جریان انتخابات پارلمانی افغانستان را تحت فوکس قرار داده و تحت عنوان “نمایش انتخابات مسخره آمیز امریکا-ناتو در صحنهٔ افغانستان”انرابطرز ژرف اندیشانه مورد تحلیل قرار داده اظهار مینماید:”در ۲۰ اکتبر سال ۲۰۱۸انتخابات پارلمانی در افغانستان برگزار شد. انتخابات به طور کامل تحت تأمینات مالی و تأثیر ایالات متحده و ناتو قرار گرفت تا برای رژیم” دست نشانده” خود در کابل مشروعیت بخشد.
مسلم است که برگزاری به اصطلاح انتخابات در کشور اشغالی، هرگز اراده و منافع مردم کشوراشغال شده را برنتافته بلکه بازتاب دهنده منافع نظامی، سیاسی و اقتصادی کشورهای تحت رهبری ناتوچون ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه می‌باشد”
نویسنده ،اصل مشروعیت نظام وبازیهای پشت پرده را مورد توجه قرار داده اظهار میدارد”انتخابات کنونی پارلمانی که پس از سه سال تأخیربرگزارگردید، کاملا در تضاد با قانون اساسی ملی افغانستان برگزار شد. حکومت”دست نشانده” خود نتیجه انتخابات و آراء مردم نیست، بلکه نتیجه کامپرومایز میان نامزدهای اصلی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ و اربابان خارجی آنها در ناتو است. دولت دست نشانده غنی عبدالله که توسط جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۴ ایجاد شد، به طور گسترده با مخالفت مجلس ملی و همچنین افرادی که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نموده بودند،مواجه گردیدو آنها این نظام را محصول ساخته های جان کری پنداشته وبخاطر بازی به رای واراده خود،انها این رویکرد رابه عنوان توهین برای خود تلقی نمودند.
بنابراین، دولت غیر قانونی جدید که پس از آن خود را “دولت وحدت ملی” نامید،موافقت کرد تا بخاطر کاهش تنش بین مجلس و حکومت، حقوق وامتیازات نمایندگان را افزایش داده و زمان انتخابات مجلس نمایندگان را برای مدت سه سال به تأخیر اندازد. به لطف این توافق غیر رسمی، در حالی که قبلأ بسیاری از نامزدوزیران معرفی شده برای وزارتخانه ها رد میگردیدند اما بعد از این توافقنامه، آنها به صورت دسته جمعی از سخاوت رای پارلمان برخورد دارگردیده و سطح مخالفتها کاهش یافت”
درین تحلیل فقدان شرکت وسیع مردم در انتخابات،وصحنه سازیهای تقلبکارانه مورد توجه قرار گرفته اذعان میگردد”ایالات متحده و ناتو همراه با رژیم دست نشانده در شرایطی انتخابات را در افغانستان برگزار ساختند که کمتر از ۶۰درصد از قلمرو افغانستان را درکنترل خود داشتند. و به این معنی است که ۶۰درصد از شهروندان در انتخابات محروم ساخته شدند. شما می توانید تصور کنید که دولت موفق نگردید تا انتخابات را در محلات رای گیری در شهر کابل مدیریت نماید. قرار بود تا رای گیری به ساعت ۸ صبح،آغاز گردد،اما به دلیل تأخیر وعدم تامینات فنی،در برخی حوزه ها به ساعت ۱۱ ودربرخی مناطق ساعت یک بجه آغاز گردید.به همین دلیل کمیسیون انتخابات اعلام کرد که برای روز بعد، روندرای دهی را ادامه دهد، این بخاطری بود تا آنها در غیاب «ناظران مستقل »دست به تقلب و فساد گسترده وبالقوه بزنند.
براساس گزارش رسمی ۱۲ میلیون نفر واجد شرایط رای دهی هستند، اما تنها ۸/۸ میلیون نفر برای رای گیری ثبت نام نمودند.
یک تلویزیون محلی ازقول بدیع صیاد رئيس کمیسیون انتخابات گزارش داد که به استثنای غزنی وکندهار تنها ۳میلیون نفردر پروسه رای دهی از رای خود در سراسر کشور استفاده نمودند.
بی اعتمادی عام نسبت به پروسه انتخابات همچنین وضعیت امنیتی و تهدیدات طالبان،سبب گردید تا مردم ، کاملا تحت سلطه رژیم دست نشانده وکشور اشغالی ،انتخابات را تحریم نمایند”
به اعتقاد نویسنده “مردم بر این باورند که این رای آنها نیست که موفقیت و یا شکست یک نامزد را تعیین میکند، بلکه این «دست های نامرئی» است که نقش اصلی را برای تصمیم گیری در مورد نتایج بازی انتخابات بازی می کنند. بدون مصالحه با دولت و جنایتکاران یا روابط با کشورهای عضو منطقه ای و اعضای ناتو، پیروزی درانتخابات تقریباًغیرممکن است. به خاطر چنین مصالحه و معاملات، مجلس اعتبار خود را از دست می دهد و دولت بارها و بارها تصمیمات خود را نادیده می گیرد.
به عنوان مثال، ۹۰ درصد از وزرای پیشنهادی که مجلس آنهارارد کرده بود، هنوز هم به وظایف خود ادامه می دهند. به دلیل وخامت وضعیت امنیتی، افزایش تلفات غیرنظامیان و حمایت از آی اس آی و برخی از طالبان توسط “دست های نامرئی” بحث های داغی در مورد توافقنامه امنیتی دوجانبه میان ایالات متحده و افغانستان در پارلمان وجود داشت . توافقنامهٔ که در روز دوم کار دولت غنی -عبدالله در سال ۲۰۱۴میلادی به امضا رسید،نمایندگان مجلس خواستار لغو توافقنامه یاحداقل اصلاح آن شدنداماآنها باواکنش شدید دولت مواجه شد و دولت برای آنها هوشدار داده افزود که برای هیچ کسی اجازه داده نمیشود تا پیمان امنیتی را تحت سوال قرار دهد”
درد مندانه این انتخابات بخاطر آرایش نظام موجود، مزید بر بحران های امنیتی موجود،بستر ساز وخامت شرایط امنیتی در کشور گردید ومصایب بزرگی برای جامعه پدید آورد.چنانچه بازتاب مضاعف آن درین نگارش مورد بررسی قرار گرفته بیان میگردد”تنها در دهه گذشته، برای سه دور انتخابات ریاست جمهوری و دو دور انتخابات مجلس بیش از یک میلیارد دلار توسط آمریکا وناتو سرمایه گذاری شد تا” رژیم دست نشانده” خود را درکابل لباس مشروعیت بپوشانند.
انتخابات کنونی برای آمریکا وناتو بیش از ۱۳۵ میلیون دلار هزینه داشت، اما هزینهٔ آن برای مردم افغانستان عبارت بود ازانجام ۱۹۳حمله و انفجار توسط مخالفان مسلح، جان باختن ۳۶ نفر وزخمی شدن ۱۲۷ نفر”
درین نگارش، مضحکهٔ نمایش نامه دموکراسی وسطح تنفر ازرژیم به تصویر در آمده بیان می‌گردد”مردم افغانستان دیگرامید خود را برای رژیم “دست نشانده “از دست داده اند. ایالات متحده و متحدان آن، تحت نام دموکراسی و انتخابات سرگرم راه اندازی نمایشات کمیدی در افغانستان میباشند.این همان دموکراسی است که باپرتاب «مادر همه بمبها» تدریس شد،همان دموکراسی است که برای شهروندان افغانستان از هردو طرف جنگ روزانه ۳۰۰نفر تلفات به بار می آورد،همان دموکراسی که کاملا با تقلب، فساد و بی عدالتی آمیخته گردیدوهمان دموکراسی است که آخرین کلمهٔ بود که توسط جان کری و فرماندهان ناتو بکار رفت، همان دموکراسی است که ۶۰درصد مردم در مناطق خارج از کنترل دولت قرار داشته و ازجملهٔ ۱۲میلیون واجد شرایط رای فقط دو میلیون رای دهنده در انتخابات شرکت می‌کنند”
نویسنده در اخیر ماهیت اصلی انتخابات آزاد را مورد کنکاش قرارداده وبطلان نتایج انتخابات جعلی ونمایشی رابه بحث کشیده استنتاج مینماید”تا زمانی که این کشوراز اشغال بیرون نشود و از A تا Z تحت کنترل ایالات متحده و ناتو باشد، هیچ انتخابات قانونی نخواهد بود. گزارش رسمی و یا رسانه های جمعی از کابل تا واشنگتن و پاریس طبل پیروزی دموکراسی در افغانستان رامیکوبند اما هنگام قضاوت ،حقایق تلخ ،مبتنی برنتایج این دموکراسی مضحک وانتخابات جعلی برچهره های شان سیلی کاری نموده و آنگاه آنهارا حیرت زده خواهند ساخت”
اما به پندار این قلم،یکی دیگر ازتلخ ترین بخشی از درامهٔ پارلمانی را میتوان در رویکرد اخیر پارلمان موجود مشاهده کرد.جای که فقدان مدیریت وکارایی وزیران سکتور دفاعی وامنیتی افغانستان،کشور را به صحرای خونین درآورده و به علت ضعف مدیریت انها،کمپاین انتخابات اخیر وبرگزاری رای دهی ،تلفات سنگینی بجاگذاشت،امابرعکس این وزرا باپیامد خونین بی‌کفایتی شان به استقبال کم‌نظیر پارلمان مواجه گردید،هکذا این پارلمان،آنها را با اهدای تقدیر نامه ها مورد استقبال قرار داد.معلوم نیست که بازیگران تروریستی با انجام این جنایات هولناک،تاچه اندازه توسط دستان نامرئی مورد تفقد قرار خواهند گرفت؟؟؟